Blogia
En el río pasan ahogados todos los espejos del pasado

"Edipo, rey", un regalo de los dioses que nos trajeron l@s alumn@s del IES Ribeira do Louro ayer por la tarde

"Edipo, rey", un regalo de los dioses que nos trajeron l@s alumn@s del IES Ribeira do Louro ayer por la tarde

Un magnífico grupo de alumn@s de 2º bachillerato del IES Ribeira do Louro (O Porriño), capitaneados por Delio, Virginia y Patricia, nos dejó ayer encantados con su preciosa versión de "Edipo, rey", de Sófocles.

Algunos de nuestros alumnos pudieron disfrutar de su talento, dedicación y VALOR.

Talento, el que les hizo falta para memorizar un texto tan difícil, tan bello y tan exigente como el que tradujeron e interpretaron en gallego. Talento, el que demostraron al dar vida a tantos personajes, seres trágicos con tanta profundidad y con tal carga emotiva que algun@s de nuestr@s alumn@s no terminaron de comprender su propuesta. Talento, el que derrochó ese fabuloso coro griego, recitando al unísono, sin mirarse, de memoria, sus magníficas reflexiones.

Dedicación, la que nos demostraron al haber cuidado hasta el mínimo detalle: el altar, las ramitas del coro, las túnicas, esas preciosas máscaras que trabajaron con Víctor (profe de plástica y amigo, un gran docente). Dedicación, la que hace falta para pegarte el palizón de venir desde O Porriño hasta Verín para representar de memoria un clásico como este ante un público desconocido a 150 km de tu casa. Dedicación, la que hace falta para compartir nervios, agobios, prisas, horas y horas de ensayos, viajes, etc con tus compañeros de teatro.

Pero sobre todo VALOR, y permitidme que use las mayúsculas. En una época en la que se trocea a los alumnos con decimales, tablas de baremación diferente, notas ponderadas, tablas de excell que pretenden poner parcelas al océano, en una época asquerosamente mecanizada, donde solo vales lo que indica tu nota de corte y los ingresos de tus padres, donde solo importa la opinión de aquellos que quieren ser médicos, donde se enmudece a quienes quieren hacer ALGO diferente, pero no solo por el hecho de hacer algo distinto SINO PORQUE ESO ES AQUELLO QUE REALMENTE DICE ALGO DE SÍ MISMOS... en un momento histórico (permitidme que corrija: histérico) como este, nos hallamos ante auténticos HÉROES y HEROÍNAS de las artes cuando vemos a alumn@s de 2 Bachillerato apuntándose a algo por lo que no se les va a regalar ninguna décima, por lo que perderán tiempo de estudio para aquello que realmente se les retribuirá y por lo que se arriesgarán a ser confundidos con esa "escoria" que tan poco gusta a tanta gente (gente que, sin embargo, paga gustosa carísimas entradas para ir a la ópera o al teatro, pero que no cree en que haya que formar a nadie... ¿se creerán que surgen como las setas tras la lluvia? ¿¿pueden ser tan limitados??): los titiriteros, los artistas, los muertos de hambre que sueñan con crear su mundo a partir de lo que sienten, y compartirlo con los demás.

Está claro que luchar contra el ébola es prioritario, pero entre PRIORITARIO y LO ÚNICO hay una gradación muy amplia, y suprimir los deseos frustrando con la vara de medir y con la etiqueta clasificadora no es lo más humano que se me ocurre.

Y lo peor de todo es asistir a la desintegración de todo ápice de inquietud artística en alumnos que hace tan sólo un par de cursos se involucraban y ahora son incapaces de reconocer el mérito de los demás, solo porque eso son "horas perdidas", o porque obvian todo el esfuerzo que hay detrás, y que deberían recordar porque hubo un tiempo en el que ellos participaron en tal proceso.

Por tanto, y aquí retomo el hilo de este post: GRACIAS, muchas muchas GRACIAS, por dedicarnos vuestro tiempo, por compartir vuestra pasión con nosotros, por ser tan generosos, por mantener vivo el espíritu de la tragedia clásica, por respetar tanto el texto original, por haberos involucrado tantísimo, por haber arriesgado esas décimas que tan poco valen aunque tantos techos bajísimos imponen a espíritus que debieran seguir siendo libres. Gracias, grupo de teatro del IES Ribeira do Louro.

Sois muy grandes.

Cliqueando aquí accederéis a las fotos de este acto. Cliqueando aquí accederéis al programa de mano.

1 comentario

Delio García Represas -

Moitísimas grazas, David, polas túas belidas palabras e polo extraordinario agarimo con que o noso grupo de teatro foi acollido no voso instituto. Grazas a ti, a Isabel, a Felisa, Marita, Elisa, Daniel e mais o voso respectuoso alumnado (e o dos outros centros que convidastes), os nosos rapaces e rapazas experimentaron un enorme pracer logo de tantas horas de ensaio, e coido que a representación no IES Taboada Chivite será algo que levarán sempre na súa memoria de emocións.

Estou moi de acordo co que dis ao longo do artigo, a dimensión artística na educación esquécese cada vez máis nos currículos. Os nosos gobernantes están obsesionados coas materias que puntúan en PISA e parecen querer abocarnos a ser principalmente adestradores do noso estudantado na realización de exames para superar reválidas. Nun futuro inmediato, a tensión que hoxe se vive co 2º BACH e a preparación do selectivo é probable que se espalle a cursos inferiores, co risco que iso supón para as actividades complementarias como as que os nosos institutos realizan, que poden ser vistas como luxos dos que poder prescindir.

O meu profesor de filosofía en COU (e amigo de Virxinia), Jorge Álvarez Yagüez, acaba de xubilarse cunha fermosa carta "Adiós alumnos, adiós" e unha entrevista publicadas no Faro de Vigo, e o que nelas di non ten desperdicio: o obxectivo da educación debera ser unha ampla formación do individuo que o convirta nun ser complexo e crítico no que respecta a entendemento e sensibilidade, e non nun ser unidimensional. A nova lei de educación non quere formar a persoa na súa totalidade (con resortes autónomos, con capacidade de ler o mundo e interpretalo, para o que é importante volver sobre os grandes artistas, os escritores, as bases da Física e a Química...), senón exclusivamente a futuros empregados, e isto ademais supón un enorme risco xa que "hai que entender que o traballo de hoxe non é o de mañá". E, se non, que llo digan ao físico do CSIC Antonio Turiel que leva tempo alertando sobre a relación entre crise económica e enerxética, e como nos vindeiros anos asistiremos a un inevitable e profundo "decrecemento económico" que alterará de xeito moi importante a nosa maneira de traballar e vivir en sociedade.

Unha aperta moi forte de todo o Equipo de Dinamización Lingüística do IES Ribeira do Louro e desexámosvos moitos éxitos na preparación do voso musical Mamma mia! e das vosas obras teatrais.

Delio García Represas, profesor do IES Ribeira do Louro