Blogia
En el río pasan ahogados todos los espejos del pasado

Concierto de láminas en la casa de la cultura de Verín

Concierto de láminas en la casa de la cultura de Verín

El pasado viernes 1 de junio, mis alumnos de música dieron el concierto de fin de curso, una actuación con un extenso programa que nos mantuvo a todos muy entretenidos durante dos horas y media.

Además de alumnos de 3º ESO, 4º PDC y 1º Bach, vinieron alumnos, exalumnos y melómanos varios a dar lo mejor de sí mismos y compartir con todos su música.

Fue un exitazo, tanto por lo concurrido del evento como por el comportamiento del público (que aunque no siempre se callaba sabía controlarse en momentos delicados a pesar del calor excesivo y de lo extenso del concierto).

Por todo ello, muchas gracias a todos.

Ahora mismo paso a copiar el programa de mano, con los vídeos correspondientes a cada actuación.

CONCERTO DE FIN DE CURSO 

"Do Barroco a Grease, pasando polo cinema" 

1º.- GRUPO DE ALUMNOS DE 3º ESO A

-Sarabanda (Haendel)
-The lion sleeps tonight (bso El rey león)
-Hijo de la luna (Mecano)

 2º.- DÚO: JONATHAN PÉREZ E NEREA RIVERO (1º BACH B): "LELA" (DULCE PONTES) 

3º.- GRUPO DE ALUMNOS DE 3º ESO B


-Largo de El invierno (Vivaldi)
-Zombie (The Cranberries)
-Greased lightning (bso Grease) 

4º.- VOCES E PIANO: MARIO ROCAMORA, MARTA BARREIRA, PATRICIA PORTO, ESTEFANÍA, ESTHER ESTÉVEZ, INÉS OGANDO, ISABEL AGUIAR E MARLENE DE JESÚS (3º ESO B): VOCES E PIANO "CANTA EL PUEBLO SU CANCIÓN" (DO MUSICAL "LOS MISERABLES") 

5º.- GRUPO DE ALUMNOS DE 3º ESO C


-Ritornello del Allegro inicial de La primavera (Vivaldi)
-Otherside (Red hot chili peppers)
-Summer nights (bso Grease) 

6º.- SOLISTAS: ROSA MARÍA LIMIA (3º ESO C): AO PIANO, "THE RIVER FLOWS IN YOU" (YIRUMA); CRISTIAN BOLAÑO: AO BAIXO, "TEMA PROPIO". 

7º.- GRUPO DE ALUMNOS DE 4º PDC


-Titanic (bso Titanic)
-Cinema paradiso (bso Cinema paradiso)
-Mamma mia (Abba) 

8º.- DÚO VOCAL: JONATHAN PÉREZ (1º BACH B) E ESTHER ESTÉVEZ (3º B): "NEGRA SOMBRA" (XOÁN MONTES) 

9º.- SOLISTA: DAVID BÓO (4º C): "SOLO" DE PERCUSIÓN 

10º.- GRUPO DE ALUMNOS DE 1º BACH B/C: (I)

-El ciclo sin fin (bso El rey león)
-Si yo fuera rico (bso El violinista en el tejado) 

11º.- CUARTETO TRADICIONAL GALEGO: DAVID BÓO (4º C), LUCÍA BÓO (3º A), CÉSAR REGO E DANIEL GARCÍA (2º BACH C): GAITAS, PEZAS VARIAS 

12º.-  DÚO VOCAL: JONATHAN PÉREZ (1º BACH B) E PATRICIA PORTO (3º B): "HIJO DE LA LUNA" (MECANO) 

13º.- DÚO DE PERCUSIÓN: OS ESCACHAXILÓFONOS (PACO BÓO E FERNANDO ESTEVEZ 1º BACH B): "MARIO BROS" 1/2, 2/2

14º.- GRUPO DE ALUMNOS DE 1ºº BACH B/C: (II) 

-Canon (Pachelbel) Versión completa (en clase)

-Black is black (Los bravos)

-Tango Por una cabeza (bso Esencia de mujer) - colabora Dani García (clarinete)

-You´re the one that I want (bso Grease)

15º.- SOLISTA: EVA FLETE (1º BACH B): AO PIANO, "AMELIE

16º.- GRUPO VOCAL: JONATHAN PÉREZ (1º BACH B), ESTEFANÍA SILVA, MARTA BARREIRA E PATRICIA PORTO (3º B): "TE HE ECHADO DE MENOS" (PABLO ALBORÁN) 

17º.- SOLISTA: ADRIÁN MARTÍNEZ ABEL (VOZ E GUITARRA): "FIX YOU" (DE COLDPLAY) 

18º.- GRUPO DE ALUMNOS DE 1º BACH B/C: (III) 

-One (Metallica) - Colabora Dani Fdez (guitarra)

-Tema e dúas variacións sobre "Somewhere over the rainbow" (bso El mago de Oz). Creación dos alumnos de 1º bach. 

19º.- GRUPO DE POP: PABLO RODRÍGUEZ, MIGUEL SERRULLA, ANABEL ÁLVAREZ, JONATHAN PÉREZ (1º BACH A/B) E NAYIM. (De estas actuaciones no tenemos vídeo)

"WONDERWALL" (OASIS) 

"NÁUFRAGOS" (SOBER)

Finalmente, añado una reflexión que compartí con mis alumnos el día siguiente al concierto, en la red social tuenti, para hacerles saber mi primera impresión ante su intervención.

"Debo decirlo, lo sé, lo necesito.
Quizá no sea lo más ortodoxo, pero odio la ortodoxia, no?
Debo decirlo, os lo merecéis, os lo habéis ganado.
No siempre llega uno a casa flotando en una nube de absurda felicidad y empalagosa autocomplacencia.
No es lo habitual entre un profesor y sus alumnos, no es lo que te recomiendan cuando preparas las oposiciones y te encierras a estudiar horas y horas sin saber siquiera si habrá otra convocatoria.
Pero debería soltarlo, sin más. Como un canto rodado que tiras con siete años por la ventana a ver si le das a aquel vecino calvo cuando pasa por debajo de tu portal. Dejarlo caer casi casi sin el valor de asomarte para ver por la ventana cómo le atiza en la cocorota.
Debería decíroslo, sin temor y con energía, porque así fue vuestra actuación ayer en la casa de la cultura.
Porque no sé si os habéis dado cuenta, pero durante DOS HORAS Y MEDIA formasteis parte de uno de los rituales más ancestrales que existe: ofrecer y recibir, subirse al escenario y aplaudir como público, saber que ahora tú aplaudes pero en un rato estarás tú ahí, en el punto de mira, tocando una melodía o un acompañamiento con un instrumento escolar pero formando parte de una auténtica obra de arte.
Tendría que decirlo. Sin escrúpulos, sin temores a miradas airadas cubiertas por la sombra de la mezquindad, sin importarme en absoluto nada de lo que pueda salir de ningún sapo ahorcado en su propia debilidad.
Una actuación en la que grupo tras grupo os hicisteis respetar, no sólo por lo que sois (personas, grupos de personas con toda la vida por delante, ilusionados y en parte algo asustados ante la posibilidad de equivocaros en escena), sino sobre todo por lo que compartisteis con todos los que estábamos ahí.
Un profesor debe mantener la compostura, debe enfriar el coco y saber qué se va a encontrar delante.
Pero es que sois mucho, en serio.
El concierto de ayer fue absolutamente maravilloso. 
Me habéis regalado mucho más de lo que pedía. Yo sólo os pedía puntualidad y esfuerzo para aprenderos las canciones, luego que saliera lo que saliera, y a cambio una oferta: no hay examen de evaluación.
Pero me habéis dado muchísimo más que eso: me habéis dado ratos maravillosos de ensayos inesperados, esfuerzos de última hora, la generosidad de quien quiere compartir música sin pedir nada a cambio (me acuerdo ahora de todos los antiguos alumnos que participasteis ayer, e incluso personas que nunca fuisteis alumnos míos pero que vinisteis), me habéis dado una tarde de vuestra vida para llenarla de música.
En la vida profesional de un enseñante hay muchos momentos como este, momentos en los que te ves a ti mismo derrotado y a la vez orgulloso de tus alumnos: derrotado porque ha sido (lo sabéis tan bien como yo) un esfuerzo hercúleo preparar ese concierto: muchas canciones (20 temas de láminas), temas recién cosidos en el último momento (algunos ni eso, jeje), imprevistos de última hora, un calor sofocante, láminas de menos e instrumentos de más, un programa muy ambicioso y un público que ya iba entrando antes de terminar el inexcusable ensayo general. Pero además de derrotado orgulloso, porque habéis superado todas las expectativas. Sois magníficos.
Puf.
Debo decíroslo, con todas las letras, sin remordimientos.
Pero es tan difícil a veces.
Pero habéis hecho tanto TANTO, supongo que alguno no será consciente pero con pasos como el de ayer el mundo cambiaría, si hubiera momentos como el de ayer, todos los días.
Porque sois adolescentes, y el nivel hormonal a veces sobrepasa la imaginación (esa hucha para 3º A!!), pero ante todo sois adultos en proyecto, y seguís siendo en parte algo niños, como todos. Eso os da ganas de crecer y al mismo tiempo cierta reserva ante el camino futuro, que en tiempos de crisis no deja ver nada bueno más allá de las silvas y tojos que nos rodean.
Vuestro concierto os ha hecho merecedores de mucho más que del derecho a no hacer un examen de evaluación. Mucho más que eso.
Habéis demostrado públicamente que sabéis estar a la altura de las circunstancias en un escenario, controlando los nervios, trabajando en equipo, colaborando, preocupándoos por que el resultado global sea bueno, teniendo paciencia con aquellos a quienes les cuesta más y esforzándoos por alcanzar a aquellos que ya desde el principio se sabían las canciones.
Debo decirlo. Soltar la piedra y no correr después.
Habéis conseguido conmover a muchas personas que vinieron al final del concierto a felicitarme. FELICITARME A MÍ? Pero si los que tocasteis fuisteis vosotros? Ya, ya, lo de organizarlo todo y ensayar y llamar a la gente para que viniera. Organizarlo todo, sí.
Pero ese aplauso infinito os lo merecéis todos y cada uno de los que ayer subisteis al escenario ardiente en el que casi nos derretimos.
Pufff, no quiero decirlo pero es inevitable. Es lo que os tengo que decir.
Pero antes, gracias por vuestra valentía (Rosa, lo tuyo fue impresionante), gracias por vuestra ilusión, gracias por vuestra generosidad, gracias por compartir una tarde musical con el tiempo que hacía, gracias por cumplir con vuestra obligación aquellos que teníais algo que ganar y no os limitasteis a figurar sino que además hicisteis música en directo, gracias por venir cuando tenéis la selectividad asomando la patita por debajo de la puerta pero queréis seguir participando en este ritual endémico y maravilloso que es ya el concierto de final de curso, gracias por conmover a un público que también se dejó caer por allí con el solete que hacía, gracias por ensayar tantas horas fuera de horario, gracias por aprenderos vuestra parte de cada tema, gracias por darle a la música cierta importancia (aunque sea sólo la de una decisión tan pragmática como librarse de un examen), gracias por darlo todo en el escenario, gracias gracias gracias.
Quizá no seáis conscientes de ello, pero (y ahí va lo que no quería decir) OS DEBO UNA."

0 comentarios